Osobnym zagadnieniem związanym z funkcjonowanie skóry jest rola składników mineralnych oraz problem ich wchłaniania z różnych form chemicznych zastosowanych np. przy produkcji karm.
Składnikiem mineralnym o ugruntowanym naukowo wpływie na funkcje skóry jest cynk. Jego niedobór powoduje zwiększone zapotrzebowanie na witaminę E, przez co jego brak może zmniejszać ilość witaminy E w komórkach. Cynk działa przeciwzapalnie, hamuje rozwój drobnoustrojów, działa przeciwgrzybicznie. Zabezpiecza płytkę pazura przed rozwarstwieniem – zwiększa elastyczność płytki poprzez stymulację syntezy białek ją budujących. Cynk jako składnik wewnętrznego systemu przeciwutleniaczy hamuje utlenianie składników lipidowych i białkowych płytki paznokci oraz zabezpiecza przed promieniami UV.
Innym ważnym składnikiem mineralnym, którego niedobór w diecie powoduje widoczne zmiany w funkcji skóry i przede wszystkim sierści jest żelazo. Jego niedobór prowadzi do niedokrwistości, która w konsekwencji skutkuje objawami ze strony skóry i sierści. W tym aspekcie najważniejsza wydaje się rola jonów żelaza jako składnika enzymów biorących bezpośredni udział w syntezie białek włosów sierści.
Ze względu na najlepsze parametry wchłaniania w przewodzie pokarmowym najlepszymi źródłami tych związków mineralnych są produkty pochodzenia zwierzęcego – te jego elementy, które bogate są w tkankę łączną i chrzęstną.
