Wypalenie zawodowe u pracowników klinik weterynaryjnych staje się coraz bardziej widoczne. Ostatnie badania wykazały, że w Stanach Zjednoczonych weterynarze są grupą zawodową najbardziej zagrożoną depresją i próbami samobójczymi. Co jest powodem tego stanu rzeczy i czy można z nim walczyć?
Wypalenie to stan emocjonalnego, fizycznego i psychicznego wyczerpania, spowodowany nadmiernym i długotrwałym stresem. Jeśli stres utrzymuje się tygodniami lub miesiącami, osoba nim dotknięta nie tylko traci motywację, ale narażona jest na stany lękowe i depresję, jest także skorelowany ze zdrowiem fizycznym.
Angażowanie się w pracę często wiąże się z intensywnymi emocjami. Umiejętności potrzebne do radzenia sobie z klientami, uczuciami towarzyszącymi eutanazji zwierzęcia, wymagają praktyki, czasu i cierpliwości. Dlatego też stres i wypalenie są najważniejszymi problemami zdrowotnymi dotykającą osoby pracujące w weterynarii. Badacze dostrzegli, że młodzi lekarze zgłaszali wyższy poziom stresu niż ci, którzy byli bardziej doświadczeni. Lekarki i pielęgniarki są bardziej narażone na stres niż ich koledzy.
Pierwszym i najważniejszym krokiem do zmniejszenia wypalenia zawodowego jest poznanie objawów i szybkie reagowanie na nie reagowanie. Poniżej znajdziesz listę najczęstszych objawów.
Wypalenie zawodowe pojawia się niepostrzeżenie. Problemy pracy z klientami i współpracownikami, praca w systemie zmianowym (coraz więcej szpitali weterynaryjnych oferuje usługi 24/7. Z tych powodów weterynarze regularnie pracują w godzinach nadliczbowych i w nocy), brak równowagi między życiem zawodowym a prywatnym – wszystko to zwiększa poczucie frustracji. Czasami zmniejszenie lub wyeliminowanie nadgodzin przez miesiąc lub dwa może znacznie złagodzić objawy wypalenia. Kierownicy praktyk muszą zrównoważyć potrzebę dodatkowych godzin pracy z rozsądnym podejściem do zapewnienia krótko- i długoterminowego dobrostanu wszystkich członków zespołu.
Ze zwróceniem się o pomoc do profesjonalisty – psychiatry i/lub terapeuty, nie należy czekać, aż objawy nasilą się. Weterynarzom nie trzeba zresztą tłumaczyć zasady „lepiej zapobiegać niż leczyć”. Wypalenie zawodowe jest dziś niefortunną rzeczywistością dla zbyt wielu osób na świecie, by ją ignorować. Każdy ciężko pracujący człowiek zasługuje na profesjonalne wsparcie osoby, która pomoże mu znaleźć indywidualne metody radzenia sobie ze stresem i zapobiegania wypaleniu.
Jednocześnie jednak, staraj się utrzymać samodyscyplinę i zastosuj proste zasady higieny psychicznej. Upewnij się, że przestrzegasz odpowiedniego harmonogramu snu i jedzenia. Dbanie o swoje ciało i umysł jest niezbędne, aby zapewnić sobie zdrowie i możliwość opieki nad rodziną i pacjentami. Staraj się spać przez 8 godzin każdej nocy i upewnij się, że napięty harmonogram pracy nie przeszkadza w zjedzeniu zdrowego śniadania, lunchu i kolacji.
Jeśli wypalenie dało już o sobie znać, zbadaj możliwość pracy w innym obszarze weterynarii. Być może zainteresują cię takie obszary, jak medycyna laboratoryjna dla zwierząt, behawioryzm, weterynaryjna medycyna sportowa, badania farmaceutyczne. Potraktuj tę opcję jako podniesienie swoich umiejętności, a także zapewnienie odrobiny wytchnienia – zawsze możesz wrócić, ale możesz też znaleźć inną drogę, która równie zachwyca i zwiększa satysfakcję z pracy.
Wypalenie zawodowe może dopaść każdego, ale lekarze weterynarii należą do szczególnie narażonych grup. Specyfika pracy powoduje, że jest to najbardziej zagrożona samobójstwem grupa zawodowa na świecie. Stres i wynikające z niego problemy psychiczne są czymś normalnym i nie należy się ich wstydzić, ani tym bardziej, ukrywać ich. Nie obawiaj się mówić o swoich problemach, bądź też wyczulony na objawy wypalenia u innych członków zespołu. Dbaj o higienę psychiczną, jeśli jesteś kierownikiem kliniki, postaraj się stworzyć atmosferę zaufania, w której pracownicy będą mogli otwarcie powiedzieć, że na przykład potrzebują krótkiego spaceru, by przewietrzyć głowę.