Jaki wiek powinien osiągnąć szczeniak, aby można było oddzielić go od matki i dać nowy dom? Z takimi wątpliwościami mierzy się wielu przyszłych opiekunów czworonogów, którzy niecierpliwie oczekują dnia, kiedy przywitają w swoim domu nowego mieszkańca. Pierwsze tygodnie życia szczeniąt są jednymi z najważniejszych w ich życiu, gdyż rozwijają wtedy więź z matką i rodzeństwem. Jeśli zastanawiasz się, kiedy można bezpiecznie odebrać szczeniaka od matki, koniecznie sprawdź nasz artykuł!
Imprinting to pierwszy proces socjalizacji, w trakcie którego szczenię poznaje zasady funkcjonowania w grupie. Od poprowadzenia go w odpowiedni sposób zależy, czy malec wyrośnie na zrównoważonego zwierzaka. Aby tak się stało, powinien z suką przebywać jak najdłużej. Kiedy oddzielić szczeniaczka od matki? Zaleca się, aby nie było to wcześniej niż w 10 tygodniu życia. Dlaczego? Mianowicie dlatego każdy tydzień wywiera ogromny wpływ na jego zdolność nabywania umiejętności socjalizacyjnych. Zwierzę, które spędziło odpowiednio dużo czasu z matką (i rodzeństwem) wyrasta na towarzyskiego, przyjaznego kompana, niebojącego się wchodzić w interakcje z innymi zwierzętami czy osobami.
Należy wspomnieć również o innej, ważnej kwestii, jaką jest karmienie. Zbyt wczesne odseparowanie szczeniaka od matki może powodować jego późniejsze problemy z niedożywieniem. W pierwszych godzinach życia zwierzę otrzymuje najpierw bogatą w składniki odżywcze siarę, a potem mleko, które pokrywa jego dzienne zapotrzebowanie na witaminy i minerały potrzebne do prawidłowego rozwoju.
Zbyt wczesne oddzielenie szczeniaka od matki niesie dla niego wiele przykrych konsekwencji, które mogą wpłynąć negatywnie na jego zdrowie i rozwój behawioralny. Oto kilka zagrożeń czyhających na pozbawione matczynej opieki pupile:
1. Mniejsza odporność na choroby
Wczesne odsadzenie psiaków od matek pozbawia je wielu cennych składników odżywczych i przeciwciał, których suka dostarcza wraz z mlekiem. Skutkuje to większą podatnością na choroby w młodym wieku.
2. Podatność na stres
Wczesne oddzielenie od matki i rodzeństwa negatywnie wpływa na rozwój emocjonalny i społeczny szczeniaka. A to z kolei często prowadzi do licznych problemów behawioralnych.
3. Lękliwość i zmniejszona pewność siebie
Szczenięta przebywające pod opieką matki wykazują żywsze zainteresowanie poznawaniem nowych ludzi i obiektów. Pozbawione kontaktu z suką i rodzeństwem wykazują lękliwość, brak pewności siebie oraz trudność z adaptacją do nowych warunków.
4. Lęk separacyjny
Zwiększona podatność na stres u zbyt wcześnie oddzielonych od matki szczeniąt, staje się przyczyną lęku podczas samotnego pozostawania w domu w późniejszych etapach życia.
5. Niewłaściwe zachowanie w towarzystwie innych psów i ludzi
Przebywające z matką i rodzeństwem szczenięta uczą się nabywania właściwych zachowań, zarówno w towarzystwie psów, jak i ludzi. Pełnią oni bardzo ważną rolę w procesie ich socjalizacji. Zbyt wczesne odseparowanie malucha od suki znacznie ogranicza jego rozwój, prowadząc nie tylko do problemów o podłożu lękowym, ale również nadpobudliwości. Szczeniaki mogą wykazywać zachowania agresywne, niszczyć sprzęty i przedmioty, które znajdują się w ich otoczeniu.
Odbiór szczeniaka od matki i jego pierwszy dzień w nowym domu to dla niego ogromne przeżycie. Nowe zapachy, obcy ludzie i nieznane dźwięki sprawiają, że maluch czuje się przestraszony. Swoją niepewność i lęk sygnalizuje piszczeniem, gdyż do czasu, kiedy wychowywał się z matką, to właśnie w ten sposób komunikował jej, że dzieje się coś niedobrego. Co zrobić, aby pupil jak najszybciej poczuł się pewnie w naszym domu? Przede wszystkim zostawić go na jakiś czas w spokoju, aby mógł dokładnie zbadać nowe otoczenie i obwąchać je. To bardzo ważny element aklimatyzacji malucha. Zadbajmy o odpowiednie legowisko dla psa, które umieszczone w zacisznym miejscu stanie się dla niego bezpieczną przystanią do obserwowania domowników.
Pierwsze dni szczeniaczka w nowym domu nie są najlepszym czasem na zmianę diety. Czas adaptacji niesie dla niego wystarczająco dużo stresu. Potęgowanie go przez modyfikacje żywieniowe mogłoby wywołać jeszcze większe problemy, np. żołądkowo-jelitowe. Dlatego przez kilka dni zaleca się, aby był karmiony dotychczasową karmą dla psa junior. Dopiero później można wprowadzać nowości do diety psa, pamiętając o zasadzie stopniowego mieszania dotychczas stosowanego pokarmu z nowym, aż do wycofania tego pierwszego. Kiedy szczeniak przyzwyczai się do stałego pokarmu, można spróbować przysmaków dla psa, dbając o to, aby były małe i delikatne.
Co zrobić w sytuacji, kiedy oddzielenie szczeniaka od matki nastąpiło w nieodpowiednim momencie? Czy opiekun takiego pupila może mieć trudności w jego socjalizacji? Nie, ale pod warunkiem że jak najszybciej podejmie niezbędne działania, które pomogą mu w nauce umiejętności społecznych. Po pierwsze – ważne jest zapewnienie właściwych warunków do życia i zadbanie o jego zdrowie.
Ważne, aby zapewnić szczenięciu pozytywne doświadczenia z różnymi ludźmi, zwierzętami i sytuacjami, wykazując przy tym wiele cierpliwości, gdyż malec nie miał wystarczająco dużo czasu, aby nauczyć się ich od matki i rodzeństwa. Można to osiągnąć poprzez regularne kontakty ze zdrowymi i przyjaźnie nastawionymi zwierzakami, zabawę oraz interakcje z ludźmi.
Dobrym rozwiązaniem będzie nawiązanie współpracy z behawiorystą, który pomoże w nauce umiejętności społecznych oraz budowaniu pewności siebie.
Nie jest prawdą, że im mniejszy piesek, tym większe są szanse na właściwe ułożenie. Zbyt wczesne oddzielenie szczeniaka od matki może skutkować nieodwracalnymi zmianami w jego psychice oraz objawami nieprzystosowania do nowych warunków. Warto o tym pamiętać i nie spieszyć się z jego odseparowaniem od suki.